Çünkü siyah, suskunluğun rengidir.
Her kelimenin ardında gizli bir nefes,
her cümlenin ucunda keskin bir gerçek saklar.
Siyah; beyazın maskesini düşürür,
Parıltının arkasındaki karanlığı ifşa eder.
Bir damla mürekkep, bir ömür anı…
Kimileri gülerek yazar,
Kimileri unutmak için.
Ama siyah kalemle yazan bilir,
Her harf, kalbin ağırlığını taşır.
Siyaha bürünen kalem,
Yargı dağıtmaz;
Yalnızca hakikati söyler.
Sessizce, sakince, yorulmadan…
Ve bazen tek bir nokta,
Bir cümleden daha gür bağırır.
Sen yaz;
Kalem kararsın, kağıt ağlasın.
Çünkü siyahla yazılanlar,
”Silinmez…”
