Gözlerime dönmedi gün,
Gece göğsüme çöktü yine.
Her sabah sensiz uyanmak,
Bile bile ölmek gibi içimde.
Yastığımın bir köşesinde
Kokun hala saklanıyor sessizce…
Ne dokunabiliyorum,
Ne silebiliyorum…
Sen gittin, ama senli acı gitmiyor bende.
Bir gülüşün vardı,
Dünyayı susturan…
Bir bakışın vardı,
Karanlığı aydınlatan…
Şimdi ne gülüş kaldı bende,
Ne umut taşıyan bir bakış…
Sen gittiğin gün
Ömrümden yıllar çekildi,
Sanki kalbim toprak altında kalmış.
Gözlerime dönmedi gün senden sonra,
Ne sabah oldu içimde, ne gecem uyudu doğru.
Gözlerime dönmedi gün…
Bir adın kaldı elimde, bir de kırık bir fotoğraf ömrüm boyunca.
Sen gittin ya…
Ben de o gün çocukluğumu kaybettim be kadın…
Ne kadar zaman geçti bilmiyorum,
Takvimden günleri söksem de boş.
Bir sokak ortasında kayboldum sanki,
Herkes geçiyor yanımdan,
Ama sen yok…
Bir nefesini özlemek bile ağır geliyor artık,
Bir sesini duymak bile hayal gibi uzak.
Ben seni unutmak için değil,
Hatırladıkça yaşamayı öğrenmek için
Susturdum içimdeki çığlığı…
Bazen rüzgar eser yüzüme,
Sanki saçlarından bir tel düşmüş gibi…
Bazen yağmur yağar sessizce,
Sanki gözlerinden bir damla süzülmüş gibi…
Her şey seni hatırlatıyor,
Ah be kadın…
Unutmaya kalksam
Kalbim itiraz ediyor sesiyle…
“Bırakma, biraz daha sev…”
Gözlerime dönmedi gün senden sonra,
Zaman akıyor ama içimde hiçbir şey yerli yerinde değil.
Gözlerime dönmedi gün…
Sen gittin, dünya yarım kaldı,
Ben yarım kaldım,
Sevdam yarım kaldı,
Bir sen tamamlanmadın içimde…
Bir gün seni unutursam diye korkuyorum,
Çünkü unuttukça ölüyorum.
Bir gün dönersin diye değil,
Bir gün dönsen bile bulamazsın beni
Diye korkuyorum…
Çünkü ben artık
Sensizliğin içinde yaşlanan
Bir yürek oldum.
Sen gelmesen de,
Benim içimde
Senin için saklanmış bir yer hep var…
Ama ben oraya hiç giremedim…
Gözlerime dönmedi gün senden sonra,
Her sabah bir veda gibi açtı içimde yarasını.
Gözlerime dönmedi gün…
Sen giderken bıraktığın o sessiz hüzün
Beni benden aldı…
Ben seni sevdim be kadın…
Ama sen beni hiç duymadın…
