Kimse sürekli dimdik yürüyemez. Hepimizin tökezlediği, düştüğü, yolunu kaybettiği anlar vardır. İşte o anlarda aslında en önemli dersleri öğreniriz.
Ben de çok düştüm. Bazen insanların kırıcı sözleriyle, bazen kendi yanlış seçimlerimle, bazen de hayallerimin paramparça oluşuyla yere kapaklandım. O anlarda “kalkamayacağım” sandım. Ama zamanla fark ettim. Her düşüş, aslında bana kalkmayı öğretiyor.
Düşmek utanılacak bir şey değil. Asıl mesele, düştüğünde orada kalıp kalmayacağın. Çünkü kalkmayı seçtiğinde, artık eskisi gibi yürümüyorsun. Daha dikkatli, daha güçlü, daha bilinçli yürüyorsun. İşte bu, düşüşlerin armağanıdır.
Belki sen de hayatında düştün, belki hala yerde olduğunu düşünüyorsun. Ama bil ki, her düşüş aslında seni yeni bir güce hazırlıyor. Ayağa kalktığında, sadece yoluna devam etmeyeceksin; aynı zamanda daha sağlam adımlar atacaksın.
”Hayat, düşe kalka yürümeyi öğrenmektir.”
