Sıfır…
Başlangıçların sessiz nefesi.
Varlığın yoklukla tanıştığı çizgi.
İnsan, unuttukça eksilir.
Hatırladıkça büyür.
Her düşüş… bir dönüş.
Her yara… bir kapı.
Sıfır; yokluk değil…
Aslın aynasıdır.
Karanlığı bırak…
Işığı değil, kendini bul.
Yol uzun değil,
Sen uzağa savruldun.
Dön.
Sıfıra.
Kaynağa.
Nefese.
Çünkü her şey bitti sandığında,
Asıl o zaman başlar kendin.
