Bak…
Bu kalpte açtığın yara küçük değildi,
Ben sustum, kader sustu ama acı susmadı.
Sen gittiğini sandın,
Ben bittim sandın,
Ama bilmezsin…
Bazı adamlar yıkılmaz, sadece içten çöker,
Sonra oradan yeniden doğrulur.
Ben doğruldum.
Seninle değil, sen gittiğin için.
Yaktığın her geceyi içime gömdüm,
Ama kül olmadım.
Senin bıraktığın enkazda
Bir kez daha sıfırlandım…
Ama eksilmedim.
Ve şimdi…
Geriye dönüp bakarsan anlarsın…
Sen bir iz bıraktın,
Ben o izi mezara gömdüm.
Bu hikayede kaybeden ben değilim,
Çünkü yüreğim hala adam gibi atıyor.
Seninki mi?
Onu zaman söylesin…
