Ah be yar…
Senin adın geçince bile titriyor içim,
Hala sana ağlıyor bu kör, bu yorgun kalbim…
Ben seni severken yanmadım,
Sen gidince kül oldum.
Bir gelsen, bir dokunsan,
Bu ölü nefes yeniden can bulurdu.
Duy beni!
Ben sustukça yandım,
Sen sustukça öldüm!
Sevdamı yere düşürdün ama
Ben hala yerden kaldırıyorum adını…
Yürek bu işte,
Ne sana doyar, ne sensizliğe alışır…
Ben seni içimden atamadım,
Sen beni kalbinden sildin, o başka…
Bak, bağırıyorum bu geceye,
“Sevdim be! Hem de herkesin korktuğu yerimle sevdim!”
Yaralıyım, eksik değilim…
Sensizim ama bitmedim…
Seninle değil,
Sana rağmen ayaktayım…
