Geceye emanet ettim seni,
Bir yıldız kaydı adınla, düşer gibi içime…
Nefesimin ucunda duruyorsun hala,
Bıraksam yıkılırım, tutsam paramparça.
Kalbim, un ufak olmuş bir taş gibi ağır,
Her anım senden kalan bir sızıyla yanar.
Bir sesin eksik, bir nefesin, bir dokunuşun,
Gecenin en karanlık anı, sensizliğin oluşu…
Kime anlatsam bu yangını?
Kimin yüreği dayanır bu yükü?
Ben susuyorum…
Çünkü içimdeki acı konuşursa,
Geriye benden bir şey kalmaz, korkuyorum.
Gidişin bir rüzgar değildi, fırtına misali,
Söküp aldı ne varsa, ne kaldıysa bende.
Bir elveda bile etmedin, öylece geçtin,
Sanki yıllarca sevdiğim sen değilmişsin gibi.
Pencere perdesi gibi savruldum ardından,
Bir yanım düştü toprağa, bir yanım kaldı karanlıkta.
Yastığım hala kokunu saklıyor,
Her dokunuşumda içim kanıyor…
Sana kızmadım, kızamıyorum,
Çünkü kırdığın yer, sevdiğim yerle aynı.
Kader mi, oyun mu, belam mısın bilmem ama
Bana bıraktığın bu hüzün, ömrümün tamamı.
Geceye emanettim, sabaha çıkmadım,
Sensizliğin yollarında adım adım kanadım.
Geceye emanettim, yıldızlara anlattım,
Ne sen döndün, ne de ben sustum…
Kendi içime battım.
Sıfırdan başladım diyorlar ya,
Ben sıfırdan başlamadım…
Ben, senin bende bıraktığın yerden başladım.
Eksildim, tükendim, yine de düşmedim.
Bir yanım “bırak gitsin” derken,
Diğer yanım “sus, bu kalp taşıyamaz” diyordu.
Ruhum ikiye bölündü,
Biri seni isterken,
Diğeri unutmaktan bile korkuyordu.
Gece uzun, içim dar, nefesim kesik,
Senden kalan her çırpıntı,
Kalbimde bir sarsıntı gibi ağır.
Gözlerim doluyor, elim titriyor,
Adını anmak bile yakıyor…
Ben seni sevmedim,
Ben sana yandım.
Bir gün dönersen diye kapıyı kitletmedim,
Belki bir gün hatırlarsın diye ışığı söndürmedim.
Gelirsen sesin üşümesin diye
Bu kalbi soğutmadım, soğuyamadım…
Sen başka kollarda ısındın belki,
Ben seni bekler gibi değil,
Kendimi öldürmemek için bekledim.
Bir adım atsaydın,
Bir “nasılsın?” deseydin,
Bir nefesin değseydi içime…
Belki bu kadar yanmazdım,
Belki bu kadar kalmazdın bende…
Geceye emanettim, sabaha çıkmadım,
Sensizliğin yollarında adım adım kanadım.
Geceye emanettim, yüreğimi sakladım,
Sen dön diye değil…
Ben ölmesin diye avuttum acımı.
Geceye emanettim, yıldızlara anlattım,
Ne sen döndün, ne de ben sustum…
Bu sevdayı içimde gömdüm,
Ama toprağa bile sığdıramadım.
Mevsimler değişti, insan değişti,
Ama ben, seni sevdikten sonra
Hiç değişemedim.
Bir adım atsam seni hatırlattı,
Bir nefes alsam canımı yaktı,
Sanki her yerde, her adımda
Senin izinin gölgesi vardı.
Belki bir gün geçer dedim, geçmedi…
Belki bir gün unuturum dedim, olmadı…
Belki bir gün dönersin dedim, gelmedin…
Ama içimde bir şey hala “gelir” diyor,
Ben de o sesi susturamıyorum.
Çünkü…
Ben seni sevmekle kaldım,
Sen beni unutmakla gittin.
Geceye emanettim, sabaha çıkmadım,
Senin yokluğunda bin kere öldüm, ama anlatmadım.
Geceye emanettim, içimde bir yangın,
Ben seni sevdim be kadın…
Sen beni yarım bıraktın.
