Gecenin orta yerinde çöktü üstüme adın,
Bir duman gibi doldu ciğerime,
Ne içsem geçmedi, ne unutsam bitmedi…
Sen;
Kaderin karanlık yazısı gibi kazındın ömrüme.
Sözlerime bakma…
Ben susarak sevmiştim seni,
Sen koşarak terk ettin beni.
Kara sevdaaam…
Yüreğime çöktü bir dağ, taşıyamam…
Kara sevdaaam…
Sen gidince ben kendime bile yabancıyım, inan…
Kara sevdaaam…
Tutmadığın o eller hala havada, hala sana yanan!
Sokağın köşesinde izini aradım dün gece,
Ayak izlerin bile benden kaçıyordu.
Bir sokak lambası bile güldü halime,
“Uğruna ölen adam, bak yine yalnız” diyordu.
Gözlerimde yangın var,
Ağlasam yağmur sanırlar.
Kalbimde bir hesap var,
Sormadan çarpar yıllar.
Kara sevdaaam…
Geceme vurduğun hançer çıkmıyor içimden…
Kara sevdaaam…
Sen gittin ya, ben kaldım kendime kefen…
Kara sevdaaam…
Bir tek adın kaldı ömrümde, o da bana zindan!
Bir gün dönersen,
Kapımı çalmana gerek yok…
Ben seni hep aynı yerde beklerim,
Yarım kaldığın yerde,
Yıkıp gittiğin kalbimin tam ortasında.
Ama bil;
Sevdam kara,
Küllerim beyaz,
Gece siyah…
Ben senden kalan bir adamım artık,
İçimdeki son ışığı bile gömecek kadar yalnız…
