Sen gittin… gökyüzüme bir sessizlik çöktü,
Mavi dediğin renk bile karardı gözümde.
Bir sen vardın içimin en derin yerinde,
Bir sen vardın… yüreğimin mavisinde gizli gizli.
Ellerini bırakmadım, ama sen bıraktın,
Sözlerine tutundum, ama sen unuttun.
Aşk dediğin şey bu muydu gerçekten?
Ben maviye sarıldım…
Sen karanlığa sığındın.
Ben seni mavinin kaderi sandım…
Sen beni gecenin kederi bıraktın.
Ben seni gökyüzü bilip sevdim,
Sen beni yeryüzünde bıraktın.
Mavi bir aşk vardı içimde,
Sen onu bile görmeden,
Başka renklere dağıldın…
Bir maviydin sen…
Sakin, sessiz ama içi fırtına dolu.
Ben her bakışında boğuldum,
Sen her gülüşünde beni unuttun.
Yüreğime sor istersen,
Hala seni gökyüzü zanneder…
Hala seni dua gibi saklar,
Hala sen deyince titrer içimde ne varsa…
Kabul edemedim gidişini…
Maviyi hiç böyle acı bilmezdim.
Sen gittin ya…
Gökyüzü bile artık bana dar gelir oldu.
Ben seni mavinin kaderi sandım…
Sen beni gecenin kederi bıraktın.
Ben seni gökyüzü bilip sevdim,
Sen beni yeryüzünde bıraktın.
Mavi bir aşk vardı içimde,
Sen onu bile görmeden,
Başka renklere dağıldın…
Maviye bakan herkes gökyüzünü görür,
Ben ise senin gözlerindeki kırgınlığı hatırlarım.
Sen unuttum dersin belki ama,
Ben unutamam…
Çünkü kalbimin rengi sensin hala…
Ben seni mavinin kaderi sandım…
Sen beni gölgede bıraktın.
Ben seni bir ömür taşırken içimde,
Sen beni yarıda bıraktın.
Aşkın rengi mavi dedim hep,
Ama meğer en çok mavi
Ayrılığı yakarmış içimde…
