Bir seni sevdim ben, ömrümün en ağır yerinden…
Bir seni sakladım, herkes giderken içimden…
Senden kalan her iz, içimde bir yangın şimdi,
Kül olmadı yüreğim… hala senle tutuşuyor gizli gizli.
Bir gidiş dedin, dünya elimden kaydı…
Bir susuş dedin, kalbimde bir kapı kapandı.
Sevda dediğin şey kolay mı sanıyorsun?
Ben seni içime gömdüm, kendimi de yanında unuttum…
Ben bu sevdanın külünde kaldım,
Sen rüzgar olup savruldun…
Ben gözyaşımı sakladım,
Sen başkasının gülüşünde kayboldun…
Kırılmadım sanma, yandım da söylemedim,
Sevdamsın… ama sen bunu hiç bilmedin.
Bir gün dönersin sandım,
Sorar mısın hala “bensiz nasıl kaldın?”
Sormadın…
Unutmak kolaymış senin için,
Ben ise bir tek seni sildim diyene kadar
Bin kere öldüm içim için…
Ben bu sevdaya kefen giydirdim,
Adını içimden sökemedim.
Bir sen varsın kırgınlığımdan öte,
Bir sen varsın, gitmekle kalmak arasında beni bitiren…
Ben bu sevdanın külünde kaldım,
Sen rüzgar olup savruldun…
Ben gözyaşımı sakladım,
Sen başkasının gülüşünde kayboldun…
Kırılmadım sanma, yandım da söylemedim,
Sevdamsın… ama sen bunu hiç bilmedin.
Seni sevmek kaderime yazılmış,
Gitmen ise en büyük cezam olmuş…
Dünyada iki şeyden kaçamıyorum…
Allah’tan…
Bir de senden,
Ne yapsam kalbim seni unutamamış…
Ben bu sevdanın külünde kaldım,
Sen başka göğüslerde soluk aldın…
Ben içime kara bir gece sardım,
Sen yeni bir güne kolay uyandın…
Ben hala senim diye yanarken içimde,
Sen çoktan “Biz”i bile unuttun…
Sevdamın küllerinde…
Yine de bir tek sana dokunamadım.
