Başlangıç
Her şeyin bittiği yerde bir sessizlik vardı.
Ne acı kalmıştı ne umut…
Sadece içimde yankılanan bir nefes, “Varım.”
Uzun zaman boyunca sıfırdaydım.
Kaybettim, sustum, yandım, yeniden doğdum.
Ama hiçbir şey eskisi gibi olmadı; çünkü ben eskisi gibi değildim.
Artık aradığım bir yer, bir kişi ya da bir kurtuluş değildi.
Kendimi arıyordum, kaybolduğum Ben’i…
Bir gün fark ettim,
Sıfır, yeniden başlamanın adıydı;
ama “Bir”, artık var olmanın hikayesiydi.
Kendini bulmak, hiçbir şeye sahip olmamakla değil;
sahip olduklarının senin olmadığını fark etmekle başlıyordu.
İnsan önce dağılır, sonra toplanır.
Önce kaybeder, sonra gerçekten ne olduğunu anlar.
Ben artık kaybetmekten korkmuyordum.
Çünkü kaybettiklerimden sonra kalan şey bendim.
Ve bu bana yetiyordu.
Yolum sessizdi.
Ama her adımımda bir anlam gizliydi.
Artık bir başkası olmaya çalışmıyordum;
kendim olmaya cesaret ediyordum.
“Bir” olmak, herkes gibi değil,
kendin gibi kalabilmekti.
Ve ben sonunda bunu öğrendim.
İnsan, dünyaya kalabalık içinde yalnız gelmez;
kendine varmak için kalabalıktan uzaklaşır.
”Sıfır” karanlıkta nefes almak gibiydi.
“Bir” sabahın ilk ışığında gözlerini açmak gibi şimdi”
