-
”Siyah Kalem”
Çünkü siyah, suskunluğun rengidir.Her kelimenin ardında gizli bir nefes,her cümlenin ucunda keskin bir gerçek saklar. Siyah; beyazın maskesini düşürür,Parıltının arkasındaki karanlığı ifşa eder.Bir damla mürekkep, bir ömür anı… Kimileri gülerek yazar,Kimileri unutmak…
-
”Sıfırdan Siyaha”
Sıfırdan başlamak;Boşluk demek değildir,Bazen en dolu anın, en büyük sessizliğin adıdır. Ve siyah…Bitenlerin değil,Olgunlaşanların rengidir.Çünkü siyah; son değil, özü görmenin başlangıcıdır. Beyazda hayaller kurarsın,Gride düşersin,Siyah ise yüzleşmenin yeridir. Sıfırdan siyaha yürümek;Acıya temas…
-
”Elif Gibi, Vav Gibi”
Elif, insanın doğruluşudur; Vav ise eğilişidir. Biri duruşu öğretir, diğeri edebi. İnsan bu iki hal arasında yoğrulur. Doğarken Vav gibidir; dünyaya tutunmayı öğrendikçe Elif olur. Sonra tekrar Vav’a dönerek bu dünyadan ayrılır;…
-
”Dünyada Sıfır (0), Ahirete Bir(1)”
Bir zaman geliyor insan sormayı bile bırakıyor.Çünkü anlıyor ki, yitirdiğini sandığı şey bazen hiç var olmamış.Ayrılıklar bir gün biter, ama insanlıktan düşüş bitmez. Kalpte başlayan bir mezardır. İnsanlar ayrılırken her türlü kötülüğü…
-
”Siyah Önlük”
Bir zamanlar çocukluğumuzun gölgesiydi siyah önlük…Dizleri yamalı pantolonların, annelerin sabah sabah ütülediği beyaz yakanın,Sokaklardan okula koşan ayakların sessiz şahidi. Sade, mütevazı ve vakurdu.Ne marka tanırdı, ne gösteriş…Herkesi eşit kılan ince bir kumaş…
-
”Fehime”
İyilik, kalabalıklar arasında alkış bulmaz her zaman.Bazı iyiler sadece Allah’a yazılır,İnsanların defterine değil. Fehime de öyleydi;Yorgun bir omuz, temiz bir kalp,Dünyanın kirine direnmiş ince bir ruh. Kırıldı belki,Ama kırıldığı yerden ışık sızdı.Çünkü…
-
”Pelin”
Ama bilir misin? Yaramayan insanlığa değil,İnsanlığa yara olanlara minnet duyulur. Pelin belki kırılmıştır, belki yorulmuştur,Ama insanlığın nicelerine yaraması,Onun kıymetini azaltmaz. Bazen dünya, en çok hak etmeyene güler.Ve en çok hak edeni, sessizliğe…
-
”Pranga”
İnsanın yüreğinde bazen kimsenin görmediği zincirler vardır. Adı konulamayan yükler, saklı yaralar, anlatılamayan bekleyişler… Ferdi Tayfur’un sesinde yankılanan o “prangalar”, aslında insanın kalbine vurulan kader mühürleridir. Şarkı bir isyandır ama sessiz olandan.…
-
”Kısa bir ara…”Çaba”
Bazı duygular vardır…Anlatılmaz, süslenmez, teorilere sıkıştırılmaz. Sevda, işte o duyguların en inatçısıdır.O, insanın içindeki en güzel olanıdır. Sevda kolaydır sanırlar.Bir bakışa bağlanır, bir tebessümle büyür, bir kelimede anlam kazanır.Ama asıl mesele sevdalanmak…
-
”İnsandan Hakikate”
Bazen en parlak zihin, en sessiz kalptir. İnsan, aklın soğuk merdivenlerinde yükseldikçe duyguların sıcak nefesini unutmaya meyillidir. Oysa bilgi yön gösterir, yargılar, sınıflandırır, ayırır… fakat asla şefkat göstermez. Bir makine öğrenir, hesaplar,…
